Pearl Jam in Athens

(Η φωτογραφία δεν είναι δική μου αλλά είναι από αυτή τη συναυλία)

Έχω ανεβάσει μερικά βίντεο που τράβηξα από την συναυλία των Pearl Jam στο ΟΑΚΑ. Θα τα βρείτε εδώ:

Pt 1

Pt 2

Pt 3

Old Days

Τα μουσικά charts γέμισαν με παλιούς καλλιτέχνες (Bob Dylan κλπ) που παράγουν και πουλάνε αρκετά για τα χρονάκια τους.
Ως γνωστό οι νέοι επηρεάζουν κυρίως τα charts και είναι αυτοί που κινούν το χρήμα γιατί τους τρώει η περιέργεια. Αλλά γρήγορα κατάλαβαν ότι αυτή τους η περιέργεια δεν κάνει καλό στην τσέπη τους και τους γεμίζει το δωμάτιο με άχρηστα CD που δυσκολεύονται να τα ταξινομήσουν και να τα αρχειοθετήσουν. Έτσι λοιπόν αντιλήφθηκαν πόσο απολαμβάνουν τους παλιούς καλλιτέχνες οι γονείς τους και σκέφτηκαν, αφού τους ακολουθούν που τους ακολουθούν επαγγελματικά γιατί να μην τους ακολουθήσουν και στη μουσική. Είδαν την ζήτηση και οι αρχαίοι και σκέφτηκαν και αυτοί με τη σειρά τους, δεν γυαλίζουμε τις κιθάρες μας να θυμηθούμε τα νιάτα μας (στις πωλήσεις).
Έτσι έχουν πάρει αμπάριζα και αγοράζουν ότι παλιό και νέο βγαίνει απ’ αυτούς τους παλιούς το κατά ευχαριστιούνται και έχουν και εγγύηση 2 χρόνων (service και ανταλλακτικά). Κάτι αντίστοιχο γίνεται στην Ελλάδα με καλλιτέχνες όπως οι Scorpions οι Deep Purple , Iron Maiden κ.α. όπου ενώνονται στις αρένες γονείς και παιδιά τραγουδώντας με χαρά.

Cream - Politician

Hey now baby, get into my big black car.
Hey now baby, get into my big black car.
I want to just show you what my politics are.

I'm a political man and I practice what I preach.
I'm a political man and I practice what I preach.
So don't deny me baby, not while you're in my reach.

I support the left, though I'm leaning, leaning to the right.
I support the left, though I'm leaning to the right.
But I'm just not there when it's coming to a fight.

Hey now baby, get into my big black car.
Hey now baby, get into my big black car.
I want to just show you what my politics are.

(Για τις Δημοτικές & Νομαρχιακές Εκλογές 2006)

Edgar Broughton Band - Piece Of My Own

All I want is a piece of my own
A lot of land and some sticks
To build a home

Don't mind the dust
And the cactus he don't kill
In the morning I will drink my fill

Big black eagle heavy in the sky
I will teach my children
The white dove she don't fight

There might be no water
I will build a dam
I will have a woman
You will have a man

All I want is a place of my own
A part of you and the heart
To build a home

Παύλος Σιδηρόπουλος - Εν κατακλείδι

Και τώρα φίλοι μου είν' αργά
μια καληνύχτα στη μαμά
και λίγη στάχτη στα μαλλιά
καιρός να πούμε αντίο

Σκεπάσαμε όλους τους νεκρούς
με αρρωστιάρικους ψαλμούς
κλόουν με σοβαρούς σκοπούς
γυμνοί μέσα στο κρύο

Κατά τ' άλλα εσείς
που 'σαστε υγιείς και αξιοπρεπείς
βοηθήστε μας και λίγο
δώστε μας πνοή, στέγη και τροφή
μια ιδέα στεγανή
που να μη μπάζει κρύο

Πουλάμε σώμα και ψυχή
δώστε μας λίγη προσοχή
στα υπόγεια μαύροι ποντικοί
λουφάζουμε δύο δύο

Παίρνουμε σβάρνα τους γιατρούς
αδύνατοι μπροστά στους δυνατούς
και συναντάμε ξέμπαρκους θεούς
που χάσανε το πλοίο

Κατά τ' άλλα εσείς
που 'σαστε υγιείς και αξιοπρεπείς
βοηθήστε μας και λίγο
δώστε μας πνοή στέγη και τροφή
μια ιδέα στεγανή
που να μη μπάζει κρύο.

Tool - The Pot

Who are you to wave your finger?
You must have been out your head
Eyehole deep in muddy waters
You practically raised the dead

Rob the grave to snow the cradle
Then burn the evidence down
Soapbox house of cards and glass so
Don't go tossin' your stones around

You must have been high

Foot in mouth and head up ass
So what ya talkin' 'bout?
Difficult to dance 'round this one
'til you pull it out, boy

You must have been so high

Steal, borrow,
[reefer save your / reaper, savior] shady inference
Kangaroo done hung the juror with the innocent

Now
[you weep in / you're weeping] shades of chosen indigo
Got lemon juice up in your eye
When you pissed all over my black kettle
You must have been high!

Who are you to wave your finger?
So full of it
Eyeballs deep in muddy waters
Fuckin' hypocrite

Liar, lawyer - mirror, show me what's the difference?
Kangaroo done hung the guilty with the innocent.

Now...
[You weep in / You're weeping] shades of chosen indigo
Got lemon juice up in your high eye *
When you pissed all over my black kettle
You must've been...

So who are you to wave your finger?
Who are you to wave your [mighty / many / fatty] fingers at me?
You must have been out your mind

[Weeping / Weep in] shades of indigo
Shed without a reason
[Weeping / Weep in] shades of indigo

Liar, lawyer - mirror, for you what's the difference?
Kangaroo
[bestowed: "he's guilty as the government"
/ be stoned, he's guilty ask the government ]

Now...
[You weep in / You're weeping] shades of chosen indigo
Got lemon juice up in your eye
Now when you pissed all over my black kettle
You must've been high!

Eyeballs deep in bloody waters
Eyeballs deep in muddy waters
[Ganja police / Got to believe / ??]
you must have been out your mind.

Wolfmother

Οι Wolfmother ξεκίνησαν το 2000 από την Αυστραλία και φαίνεται να είναι τα παιδιά των Black Sabbath και ολίγον των Led Zeppelin. Τι και αν είναι παλιομοδίτες, παίζουν καλά τραγούδια σαν το “Woman” και το “Pyramid” που σε ταρακουνούν αρκετά. Όπως επίσης και το ”Apple Tree”. Αυτά τα τρία μαζί με το “White Unicorn” ήταν στο πρώτο τους EP το 2004. Το 2005 κερδίζουν στα ARIA (καμία σχέση με τα δικά μας ΑΡΙΩΝ ή και μπορεί να έχουν) τη θέση του καλύτερου single της χρονιάς, αφού είχαν πάει στο Λος Άντζελες και τους ανέλαβε ο παραγωγός Dave Sardy (των Red Hot Chilli Peppers, Marilyn Manson και Oasis), και το βραβείο καλύτερου album από το “Triple J” για το ομώνυμο ντεμπούτο album τους. Το πρώτο τους single έχει τα "Mind's Eye" και "Woman" και έφτασε στη θέση 29 στο Αυστραλέζικο chart.

Εδώ στην Ευρώπη έγιναν γνωστοί μάλλον γιατί είχαν τη στήριξη του NME.

Μέλη:

* Andrew Stockdale (vocals/guitar)

* Chris Ross (bass/keyboards)

* Myles Heskett (drums)

* Jess Horton (dancer)

Nature

Από τον Δημήτρη Μπούρα της Καθημερινής 19 ταινίες που θα μπορούσαν ν' αλλάξουν τον κόσμο (τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον).

Και από μένα ο δίσκος του αγαπημένου μου Tim Buckley, “Greetings from L.A.”

1. Μετά την επόμενη μέρα
(Τhe day after tomorrow, 2004)

2. Η επόμενη μέρα
(The day after, 1984)

3. Οσο θα υπάρχει κόσμος
(Οn the beach, 1959)

4. Mαύρη βροχή
(Black rain, 1988)

5. Η Φύση που πληγώναμε
Η εξαφάνιση της Κάρεν Σίλκγουντ
(Silkwood, 1983)

6. Το σύνδρομο της Κίνας
(The China syndrome, 1979)

7. Εριν Μπρόκοβιτς
(Erin Brockovich, 2000)

8. Η καρδιά του κεραυνού
(Tunderheart, 1992)

9. Στην καρδιά της Φύσης
Το τελευταίο κύμα
(The last wave 1977)

10. Η ακτή του κουνουπιού
(Τhe mosquito coast, 1986)

11. Oταν ξέσπασε η βία
("Deliverance», 1972)

12. Ντερσού Ουζαλά
(Dersu Uzala, 1975)

13. Eνα χελιδόνι έφερε την άνοιξη
(Un hirondel a fait les printemps, 2001)

14. Φιτζκαράλντο, ο τυχοδιώκτης του Αμαζονίου
(Fitzcarraldo, 1982)

15. Ο κόσμος γύρω μας
Κογιανισκάτσι / Παουαγκάτσι
(Κοyaanisquatsi, 1983 / Powaqqatsi, 1988)

16. Μικρόκοσμος
(Microcosmos, 1996)

17. Ταξιδιάρικα πουλιά
(Le peuple migrateur, 2001)

18. Ο τελευταίος κυνηγός
(The last trapper, 2004)

19. Ο εφιάλτης του Δαρβίνου
(Darwin's nightmare, 2004)

Και τέλος μια λίστα με το τι πρέπει να κάνουμε αντί να γκρινιάζουμε:

1. Να περιορίσουμε τις μετακινήσεις μηχανοκίνητων μέσων όσο το δυνατόν περισσότερο. Τα πόδια μας δουλεύουν θαυμάσια.
2. Να περιορίσουμε το καταναλωτισμό μας, γιατί σπαταλούμε ενέργεια και παράγουμε σκουπίδια, και τώρα να το πρόβλημα, ποιος θα μας τα μαζέψει;
3. Να κατασκευάζουμε βιοκλιματικά σπίτια που δεν είναι ενεργοβόρα άρα δεν ρυπαίνουν. (Έχω ένα φίλο μου ειδικό για αυτήν τη δουλειά).
4. Να σεβόμαστε γενικότερα τον πλανήτη μας για να μην μας πουν οι επόμενες γενιές αχαΐρευτους.
5. Να μην συσσωρεύουμε πλούτο στις τράπεζες παίζοντας το παιχνίδι ανικανοποίητων.
6. Να έχουμε καλή μνήμη.
7. Να γίνουμε Ενεργοί Πολίτες όσο και αν αυτό ακούγεται κοινότοπο.
8. Και τέλος να ακούμε μουσική και να τραγουδάμε (αυτά δεν ρυπαίνουν καθόλου).

Paul Lafargue

"Το δικαίωμα στην τεμπελιά"
(Για την απεργία της Τετάρτης)

♫ Columbia ♫

Όταν σκεφτόμουν δισκογραφικές εταιρείες και παραγωγούς πάντα στο μυαλό μου έρχονταν αυτό το κτίριο με την επιγραφή και τις νότες της δεξιά και αριστερά. Τώρα ήρθε η ώρα τους να διατηρηθούν για να θυμόμαστε τα πρώτα μας μουσικά βήματα.

Heavy Metal Καταγωγή

Με αφορμή το αφιέρωμα του Γιάννη Πετρίδη για το Heavy Metal και τη συζήτηση που έχει προκύψει για αυτό αντιγράφω από το site allmusic.com:

Από τις εκατοντάδες φόρμες rock & roll, το heavy metal είναι το πιο ακραίο σε ένταση, αντρίλικι και θεατρικότητα. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές στο στυλ του πυρήνα του heavy metal, αλλά όλες έχουν δυνατό ήχο, παραμορφωμένες κιθάρες (παίζοντας συνήθως επαναλαμβανόμενα riffs) και απλούς, έντονους ρυθμούς. Το heavy metal έχει αμφισβητηθεί σχεδόν απ’ την αρχή της ύπαρξής του, οι κριτικοί το απόρριψαν καθώς ήταν όπως είπαν παραφορτωμένο με εφηβική θεατρικότητα, και τα συντηρητικά γκρουπ υποστήριζαν ότι οι στίχοι τους είχαν ανήθικο περιεχόμενο. Ακόμα, ανεξάρτητα ή ίσως εξαιτίας αυτών των δυσκολιών, το heavy metal έχει γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή πρότυπα του rock που έγιναν ποτέ, ικανό να προσαρμοστεί στο καιρό κρατώντας ακόμα άθικτη τη γοητεία του. Για τις θέσεις του ως επιλογή για την Αμερικάνικη επανάσταση, το heavy metal ήταν κυρίως Βρετανική δημιουργία.

Οι πρώτοι σπόροι του heavy metal έπεσαν στο κίνημα των Βρετανικών Blues των ’60, ειδικά ανάμεσα σε μπάντες που δυσκολεύτηκαν να ακολουθήσουν τη τροπή των Αμερικάνικων Blues. Ο ρυθμός έγινε πιο επιθετικός, και κυριάρχησαν τα δυνατά ηλεκτρικά όργανα, ειδικά με καινοτομίες καλλιτεχνών όπως οι Kinks, οι Who, ο Jimi Hendrix, οι Cream, και ο Jeff Beck. Εύλογα το πρώτο αληθινά μέταλ γκρουπ ήταν οι Led Zeppelin. Αρχικά οι Led Zeppelin έπαιζαν blues σκοπούς πιο δυνατά και σκληρά από οποιοδήποτε άλλον πριν, και σύντομα δημιούργησαν ένα επικό, χαρακτηριστικό είδος δυνατού ροκ που αντλούσε από πολλές μουσικές πηγές. Λιγότερο επιδέξιοι αλλά ίσως πολύ περισσότερο επιδραστικοί ήταν οι Black Sabbath, των οποίων τα σκοτεινά riff της κιθάρας τους δημιουργούσαν ένα καταδικασμένο κόσμο φαντασίας όπου κυριαρχούσαν τα ναρκωτικά, ο θάνατος και ο αποκρυφισμός.

Ακολουθώντας το προσχέδιο που κατέστρωσαν οι Led Zeppelin και οι Black Sabbath πολλά Αμερικάνικα γκρουπ τροποποίησαν στα ’70 τον heavy metal ήχο σε πιο προσιτές φόρμες: οι ευχάριστοι σκοποί και οι ανατριχιαστικές εμφανίσεις του Alice Cooper και των Kiss: το απρόβλεπτο boogie των Aerosmith: και η φανταχτερή κιθάρα της άγριας παρέας των Van Halen (χωρίς να γίνει αναφορά στα μινιμαλιστικά grooves των Αυστραλών AC/DC), Στα τέλη του ’70 αποκαλύφθηκε η νέα γενιά Βρετανικών γκρουπ του Heavy Metal (περιλαμβάνοντας τους Judas Priest, τους Iron Maiden, και τους Motorhead) που ξεκινούσαν να παίζουν γρήγορο, ισχνό και πιο απειλητικό μέταλ από πριν. Βοήθησαν στο να επηρεαστεί μια καινούργια Αμερικάνικη μέταλ σκηνή γνωστή ως thrash στα ’80, που πήρε μορφή σαν αντίδραση στο ξέσπασμα της νέας επικράτησης του μέταλ, που εμφανίστηκε με το Pyromania των Def Leppard. Το μέταλ είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή στα τσαρτ κατά τη διάρκεια των ’80, εξαιτίας των γκλάμ-ποπ-μέταλ γκρουπ, αλλά τα γκρουπ του thrash έπαιζαν περίπλοκα riff με τρομερή ταχύτητα, μερικές φορές χωρίς καθόλου φωνητικά. Thrash γκρουπ όπως οι Metallica και οι Megadeth ενίσχυσαν φανατικούς μιμητές που τους ώθησαν στο καθολικό ρεύμα περίπου την ίδια στιγμή που το grunge εσβηνε το ποπ-μέταλ από τα τσαρτ. Η γενική τάση του μέταλ στα ’90 επικεντρώθηκε γύρω από ένα νέο υβρίδιο που ονομάστηκε alternative metal (στη πιο εμπορική μορφή του) συνδυάζοντας grinding thrash και grunge επηρεασμούς με hip-hop και industrial διακόσμηση, αν και αυτό διαχωρίζει το παρελθόν του μέταλ και τη σημασία των αξιομνημόνευτων riff.
Εν τω μεταξύ, το underground ανέπτυξε σκληρότητα και ψυχρότητα, δημιουργώντας δυο παρεμφερή του thrash στυλ γνωστά σαν death metal και black metal που δημιούργησαν μερικές από τις πιο σκληρές, έντονες ταχύτατες μουσικές και ζωηρά τρανταχτές στρατηγικές που ο κόσμος του μέταλ τις ζει ακόμη.

Ελπίζω να μην έχω πολλά λάθη...είναι και το περασμένο της ώρας...

Heavy Metal

Ο Πετρίδης κάνει αφιέρωμα στο Heavy Metal και εγώ νοσταλγώ τα καλοκαίρια που έκλεινε το Ροκ Κλαμπ στο Κεφαλάρι και κατεβαίναμε τη Κηφισίας, περνώντας το Drive in, με to λεωφορείο από το Μαρούσι για να πάμε στο Όμπρε. Τελικά είχε πολύ μέταλλο αυτό το μαγαζί.
Είναι άραγε καλό αυτό; πως μου ήρθαν τώρα όλα αυτά και τα θυμήθηκα;

Kanye West - Jesus Talks

“Αν ήμουν περισσότερο ικανοποιημένος και άφηνα τα πράγματα να κυλήσουν, η ζωή μου θα ήταν πιο άνετη, αλλά δεν θα διασκεδάζατε. Η δυστυχία μου είναι η ευχαρίστηση σας.”

“Στην Αμερική σε χρειάζονται για να καταφέρουν τους μεγάλους αυτούς άθλους, να πετύχουν τα κατορθώματα στο στυλ του David Copperfield. Με χρειάζεστε για να γίνετε σπουδαίοι, αλλά ποτέ δεν θέλετε να πω ότι είμαι σπουδαίος;”

Το ψωμί στην Altamura έχει ιστορία

Η ιστορία όπως γράφουν οι εφημερίδες είναι αυτή του Δαυίδ (ο Luigi Digesù, ένας σεμνός φούρναρης) και του Γολιάθ (τα McDonald's, η γνωστή επεκτατική εταιρεία κατασκευής γρήγορου φαγητού). Ο τόπος διεξαγωγής της μάχης ήταν η πόλη Altamura της Νότιας Ιταλίας. Η ιστορία είναι παλιά, έχει αρχίσει εδώ και 5 χρόνια αλλά απλώς πριν ένα μήνα έγινε γνωστή στα μέσα.

Η Altamura βρίσκεται 40 χιλιόμετρα νότια του Bari και είναι πόλη των 66.601 κατοίκων. Έχει ένα καθεδρικό ναό (χτισμένο το 1232) και μια εκκλησία (Monte Sant'Angelo sul Gargano). Η περιοχή είναι εύφορη και φημίζεται από παλιά για το ψωμί της. Ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος (65-8 π.Χ.) έγραψε για αυτό: “δίχως συζήτηση είναι το καλύτερο ψωμί που ο σοφός ταξιδιώτης πρέπει να έχει για το μακρινό ταξίδι του”. Η είσοδος της πόλης καλωσορίζει τους επισκέπτες με την επιγραφή “Η Πόλη του Ψωμιού”.

Τα McDonald's ξεκίνησαν το 1955 σαν franchise και σήμερα έχουν καταστήματα σε 122 χώρες με καθαρό ετήσιο εισόδημα 2,75 δις δολάρια.

Ο Luigi Digesù 35 είναι φούρναρης τέταρτης γενιάς που με πολύ χαριτωμένα και ειρηνικά μέσα υποχρέωσε την αλυσίδα διατροφής McDonald's να κλείσει.

Η διατροφή των κατοίκων της Altamura αποτελείται κυρίως από τα ντόπια μανιτάρια cardoncello, την focaccia (πρόγονος της πίτσας με καταγωγή από τους Ετρούσκους ή τους αρχαίους Έλληνες), τη mozzarella και πάνω από όλα το ακατέργαστο ψωμί τους, που έχει ιστορία αιώνων.

Στην αρχή όταν εγκαταστάθηκαν τα McDonald's φάνηκε ότι όλα πάνε καλά οι ντόπιοι ανταποκρίθηκαν στον εκσυγχρονισμό αλλά όταν υψώθηκε το κτίριο και τα κίτρινα νέον φώτισαν το ιστορικό κέντρο της πόλης, ένιωσαν ότι βρίσκονται υπό κατοχή και άρχισαν να επανέρχονται στις παλιές τους συνήθειες.

Ο Luigi Digesù άρχισε να ανταγωνίζεται το ξένο εισβολέα φτιάχνοντας μεγάλα σάντουιτς και πουλώντας τα στην ίδια τιμή με τα χάμπουργκερ των McDonald's. Αυτά με τη σειρά τους πέρασαν στην αντεπίθεση προσφέροντας επίσκεψεις σχολείων στις κουζίνες τους, δωρεάν παραχώρηση των αιθουσών για παιδικά πάρτι, κουπόνια και τηλεοράσεις για να βλέπουν ποδόσφαιρο οι πελάτες. Τίποτε δεν πέτυχε, οι πελάτες έβλεπαν τον αγώνα και μετά πήγαιναν και έτρωγαν τα σάντουιτς.

Στο τέλος τα McDonald's έκλεισαν και αυτό έγινε το 2002 και αναρωτιέται κάποιος γιατί έγινε γνωστή τώρα αυτή η ιστορία.

Grammies 2006

- Οι κατηγορίες των βραβείων είναι 108 συνολικά.

Artist	Grammy
U2	5
Alison Krauss And Union Station	3
John Legend	3
Kanye West	3
Billy Childs	2
CeCe Winans	2
Damian Marley	2
Kelly Clarkson	2
Mariah Carey	2
The Chemical Brothers	2

Οι καλλιτέχνες με τα περισσότερα Βραβεία.

- Οι U2 πήραν τα εξής:

1. Album Of The Year
2. Song Of The Year
3. Best Rock Performance By A Duo Or Group With Vocal
4. Best Rock Song
5. Best Rock Album

- Οι Alison Krauss And Union Station:

1. Best Country Performance By A Duo Or Group With Vocal
2. Best Country Instrumental Performance
3. Best Country Album

- Ο John Legend:

1. Best New Artist
2. Best Male R&B Vocal Performance
3. Best R&B Album

- Ο Kanye West:

1. Best Rap Solo Performance
2. Best Rap Album
3. Best Rap Song (D. Harris & Kanye West)

- Ο Billy Childs:

1. Best Instrumental Composition
2. Best Instrumental Arrangement Accompanying Vocalist (Billy Childs, Gil Goldstein & Heitor Pereira)
   

- Η CeCe Winans:

1. Best Gospel Performance
2. Best Contemporary Soul Gospel Album

- Ο Damian Marley:

1. Best Urban/Alternative Performance
2. Best Reggae Album

- Η Kelly Clarkson:

1. Best Female Pop Vocal Performance
2. Best Pop Vocal Album

- Η Mariah Carey:

1. Best Female R&B Vocal Performance
2. Best Contemporary R&B Album

- Οι Chemical Brothers:

1. Best Electronic/Dance Album
2. Best Dance Recording (The Chemical Brothers Featuring Q-Tip)

Label	Grammy
Deutsche Grammophon	5
Interscope Records	5
Columbia Records	4
Rounder	4
Naxos	3
Warner Music Latina	3
Astralwerks	2
Atlantic/Rhino/WMG Soundtracks	2
Capitol Records	2
Geffen	2
Getting Out Our Dreams/Sony Urban Music/Columbia	2
Island Records	2
J Records	2
Puresprings Gospel/INO/Sony Urban Music/Epic	2
RCA Records	2
Roc-A-Fella	2
Rounder Records	2
Tuff Gong/Universal	2
Warner Bros.	2

Οι Δισκογραφικές εταιρείες με τα περισσότερα Βραβεία.

Γιάννης Κόντος - World Press Photo

Με αυτή τη φωτογραφία (το παιδί βοηθάει τον ακρωτηριασμένο πατέρα του να ντυθεί στη Σιέρα Λεόνε) ο Γιάννης Κόντος κέρδισε στο διαγωνισμό φωτογραφίας του World Press Photo το 1^ο βραβείο στη κατηγορία “Contemporary Issues”.

Η World Press Photo είναι μη κερδοσκοπική οργάνωση με έδρα το Άμστερνταμ όπου ιδρύθηκε το 1955.

Arctic Monkeys

Οι Arctic Monkeys ξεκίνησαν το 2002 και άρχισαν να γίνονται γνωστοί μοιράζοντας τα demos τους στις συναυλίες και στο Internet. Με αυτή τη κίνηση και σε συνδυασμό με τον αυθορμητισμό και την αυθεντικότητα τους αναδείχθηκαν, και στη συναυλία τους τον Οκτώβριο του 2005 στο “London Astoria” αντιμετώπισαν κοινό 2000 ατόμων που ήξεραν όλα τα τραγούδια τους. Το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2006 και πούλησε την πρώτη μέρα 118.501 αντίτυπα (πηγή: allmusic.com). Η αλήθεια είναι πως τους βοήθησε το NME όπως επίσης και το BBC Radio 1 που τους πρόσεξαν για τα πιασάρικα τραγούδια τους και τους ευφυείς στίχους. Πάντως η παραπάνω κίνηση τους είναι πρωτοποριακή, αν και η μουσική τους δεν λέει τίποτα καινούργιο, το παίξιμο και ο ρυθμός τους σε τραβάει και σε παρασέρνει. Μήπως και οι Rolling Stones τα ίδια τα παλιά δωδεκάμετρα δεν παίζουν; Οι ίδιοι δηλώνουν ότι η αχαλίνωτη δημοτικότητα μέσω διαδικτύου είναι εκπληκτική αλλά είναι σίγουροι ότι μια μέρα αυτό θα γυρίσει και θα τους δαγκώσει τον πισινό. Μέχρι τότε μπορούμε να απολαύσουμε την ενέργεια 4 παιδιών που όπως φαίνεται ξεκίνησαν για τη πλάκα τους και τα πράγματα έχουν σοβαρέψει.

Lucy Porter

Κάτι με έχει τραβήξει σ' αυτή τη κοπέλα του stand-up comedy, ίσως αυτό το βλέμμα της. Το σόου που κάνει λέγεται “Happiness” και η Lucy ρωτάει το ακροατήριο της:

Ποια είναι πραγματικά η ευτυχία; Είναι ένα φουσκωμένο πορτοφόλι, ένα φανταστικό σπίτι με χρυσά πόμολα και το να έχεις όσα ναρκωτικά και πόρνες μπορείς να αντέξεις; Ή απλά να τρως τα αγαπημένα σου μπισκότα καθώς βλέπεις το “Countdown”* με στυλό και χαρτί και ένα μπουκάλι νερό στην αγκαλιά σου σε μια άνετη πολυθρόνα;

* Το “Countdown” είναι Βρετανικό παιχνίδι με λέξεις και αριθμούς βασισμένο στο Γαλλικό "Des Chiffres et Des Lettres".

Danger Doom

"Bizzy Box"

His name's DOOM
They wonder just who he is
But don't worry,
Believe me he'll get Bizzy.
When it comes to poetry he's got plenty.
La la la.
La la la la la.....


"Space Ho's"

[Space Ghost]
I don't believe this!
I get rid of those two evil maniacs who try to ruin my show
And I get two evil GUESTS who are trying to ruin my show

[Zorak]
FEH!
Just who came up with the stupid idea
of giving Space Ghost a talk show in the first place?....

Καιρός για λίγο Underground Rap

Marlboro Man

Ο Blake Miller έγινε γνωστός σαν “Marlboro Man” επειδή κάπνιζε πάνω από 5 πακέτα τσιγάρα την μέρα κατά τη διάρκεια της μάχης της Fallujah το 2004. Οι στρατιωτικοί γιατροί δεν κατάφεραν να αποφανθούν αν η ψυχική του ηρεμία διαταράχτηκε από τον καπνό ή αν έφριξε από αυτά που πέρασε στη ξένη χώρα και αποφάσισαν ότι πρέπει να αποταχθεί γιατί αν συνέχιζε έτσι θα τους τελείωνε τον Παπαστράτο. Του είχαν βέβαια υποσχεθεί ότι εκεί που πάει θα καπνίζει άνετα έχοντας στο άλλο χέρι ένα πολυβόλο όπλο για να ελέγχει τα πετρέλαια αλλά όχι και έτσι. Τώρα ένα χρόνο αργότερα έχει μειώσει το κάπνισμα σε 1 πακέτο την ημέρα και οι 3 στρατιωτικοί γιατροί που τον εξέτασαν είπαν ότι πάει καλύτερα και ίσως το κόψει τελείως.

Ο πολύς καπνός δεν τον άφηνε να σκεφτεί καθόλου και τώρα δηλώνει πως είναι άλλο να βλέπεις σκοτωμούς στις ταινίες και αλλιώς στη πραγματικότητα. Ναι έχει δίκιο γιατί στις σημερινές ταινίες το κάπνισμα δεν έχει πέραση, όπως την εποχή του ’40 αλλά αυτός κατά κάποιο τρόπο κατάφερε να γίνει διάσημος.

Εμείς του ευχόμαστε να το ξεπεράσει όπως ευχόμαστε και υπόλοιπους στρατιώτες να αφήσουν τον καπνό και να ξεδιαλύνουν τα νέφη που τους κρύβουν την αλήθεια για τη ζωή και το θάνατο.

Το (Πειρατικό) Εμπορικό Κέντρο

Η κάθε πόλη σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία έχει το ιδιαίτερο χαρακτήρα της. Τη διαμόρφωση από τους επηρεασμούς των πολιτισμών και των λαών που την έχουν κατοικήσει. Αυτό δείχνει τη θέληση των ντόπιων να κρατήσουν τη παράδοση και την κουλτούρα μιας άλλης εποχής και να τη συνδυάσουν με την σύγχρονη αισθητική και το σήμερα. Με άλλα λόγια η παλιά ζωή είναι η πατημασιά για να σηκωθώ ψηλότερα και να δω τι καταφθάνει. Εξάλλου στα κύτταρα μου αισθάνομαι κάτι από τα παλιά να με οδηγεί κοντά στο τζάκι στη φωτιά.

Πόσο άσχημοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι αυτοί που έκαναν το αρχιτεκτονικό αυτό ΤΕΡΑΣ που ξύπνησε 2 μήνες πριν. Έχουμε λες καταλάβει, από την όψη του, ότι οι αρχιτέκτονες, οι εμπνευστές, οι ιδιοκτήτες του και όλοι οι παρατρεχάμενοι είναι στο βάθος καλλιτέχνες και ισάξιοι με όλους τους μεγάλους του τόπου μας και ότι το έργο τους θα μείνει και θα αντανακλά την εποχή μας;
Το πολιτισμό μας το ξεπουλήσαμε στο Γιουσουρούμ για ένα κουστούμ "Άσιμος" και μας έμειναν μόνο οι φωτογραφίες.

Οι Βρικόλακες

Ο τροχονόμος στη Βασιλίσσης Σοφίας θα κατάπινε τη σφυρίχτρα του αν εισέπνεε με τόση δύναμη. Ήταν τυχερός, η αγωνιώδης εκπνοή του πέταξε τη σφυρίχτρα κάτω στο δρόμο. Το ατύχημα που θα προκαλούσε αναβλήθηκε. Στη Μιχαλακοπούλου ένα ταξί στηρίζεται στην οροφή του με τις τέσσερις ρόδες να κοιτούν τον ουρανό....

Μέσα στο θέατρο είμαι εγώ και άλλος ένας. Η σκηνή είναι άδεια άλλα οι παίκτες, ζευγάρι άντρας-γυναίκα, εμφανίζονται από την πίσω μεριά. Τα δόντια τους άδηλα, άλλα είναι σίγουρο ότι πίνουν αίμα. Αγκαλιάζονται, φιλιούνται, ρουφούν. Ο Ναός είναι δίπλα στην έξοδο της αίθουσας και τους τραβάει μέσα του. Ωραία ευτυχώς εγώ δεν συμμετέχω, δεν παίζω σ' αυτό το έργο. Με αγωνία καταφέρνουν να βγουν έξω φρικτοί στην όψη. Η ζημιά έχει γίνει από τα θυμιάματα και τους σταυρούς. Παραμορφωμένοι αλλά σφικτά δεμένοι με τα σώματά τους πάλλονται στο ταγκό των αιωνίων. Παρασυρμένοι απ' το χορό χάνονται πάλι στο Ναό με την αγωνία της ηρεμίας στην όψη τους και επιστρέφουν με χειρότερη από πριν μορφή. Χαλαρώνω πάλι, το παιχνίδι παίζεται και εγώ έχω το αποκούμπι μου. είμαι απλός θεατής δεν απειλούμαι.
Διαμιάς οι όψεις αλλάζουν γίνονται όπως πριν ανθρώπινες και φοβερές. Το μαχαίρι στο χέρι της γυναίκας κλίνει επάνω μου και τα γλυκά της χείλη με παρακαλούν να πω ναι, να ομονοήσω και να αφεθώ στο χτύπημα. Τώρα αρχίζει ο φόβος, πως μπορεί να έμπλεξα έτσι; δεν το ήθελα αλλά να....έγινε. Η πίεση της γυναίκας είναι άρρηκτη ο άντρας και ο θεατής απλά παρακολουθούν. Η τσάκα έπιασε, έπρεπε να το περιμένω, η δειλία με ζορίζει και μαζεύομαι, αλλά η γυναίκα επιμένει. Τι ΤΡΟΜΟΣ, φοβάμαι....φοβάμαι...φοβάμαι...

Στο Τρένο

-Έχεις παιδιά; Είσαι παντρεμένος;
Παύση...
Ο τύπος πλησιάζει πιο κοντά για να πάρει απάντηση. Η δυνατή μικρού παιδιού φωνή του αντανακλά τον ψυχικό του κόσμο....επαναλαμβάνει:
-Έχεις παιδιά;
-Ναι.
-Είσαι παντρεμένος;
-Ναι.
-Πως σε λένε;
-Χρήστο.
-Που δουλεύεις;
-Σε ιδιωτική εταιρεία.
-Πίνεις μπίρες;
-Όχι πάντα.
-Τις έχεις κόψει έ! Χε χε χε, οι πολλές δεν κάνουν καλό, πειράζουν φίλε μου.
Στο επόμενο σταθμό ο επαίτης μπαίνει με σκυμμένο το κεφάλι είναι αδύνατος και μουδιασμένος από διάφορους χυμούς.
-Έχετε να μου δώσετε κάτι να με βοηθήσετε;
-Ρε δε ντρέπεσαι να ζητιανεύεις στο τρένο;
-Κάνε τη δουλειά σου ρε.
Ο διακονιάρης προχωράει στο βάθος του βαγονιού και η ψυχω-φωνή του λέει πάλι:
-Ρε θα φωνάξω την αστυνομία να σε μαζέψει.
-Θα μου κλάσεις τα α.......! ...Κανά ψιλό...δεν έχω μία…
Το κινητό της Ανατολίτισσας διαταράσσει την ατμόσφαιρα και η φωνή της με αποσυντονίζει...

Το χιόνι

Δικαιούμαστε και εμείς οι αποστειρωμένοι κάτοικοι της Αθήνας λίγο χιόνι, ακόμα και αν χάνουμε τη ψυχραιμία μας και το σταθερό βήμα μας γλιστρώντας πάνω στον λεπτό πάγο.